نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
در این تحقیق به تحلیل دیدگاههای فنی کارشناسان و مدیریت پروژههای عمرانی در شهرداری تهران پیرامون ارزیابی وضعیت ریسک حوادث کاری در مراحل توسعه، ساخت و نیز مرحله بهرهبرداری از پروژههای عمرانی، با کاربرد رویکرد تحلیلی FMEA در دو بعد فازی و غیرفازی (کریسپ) پرداخته شود. به منظور دقت بخشیدن به بررسی حوادث شغلی در صنایع ساختمانی، دوازده شاخص در مرحله ساخت و شش شاخص در مرحله بهرهبرداری، مورد ارزیابی دقیق و اندازهگیری قرار گرفتند.خطرات ناشی از ریزش ساختمانهای مجاور بر کارگران، ریزش ساختمان در پروژههای تخریبی و بازسازی که عمدتاً مربوط به عملیات تخریب غیراستاندارد میباشد و همچنین سقوط اشخاص ناشی از عملیات جوشکاری و افتادن از داربستها، بالابرها و جرثقیلها، به عنوان خطرناکترین و پرحادثهترین حوادث شغلی در صنعت ساختمان این منطقه شناسایی شدند. لذا ضرورت دارد تا اقدامات ویژهای برای مدیریت و کاهش خسارات ناشی از این چهار حادثه کلیدی صورت پذیرد. بر اساس یافتههای تحلیلی حاصل از این مدل، میانگین ریسک حوادث شغلی در صنعت ساختمان در مرحله ساخت به عدد ۳۴۶ و در مرحله بهرهبرداری به عدد ۹۷ رسید. ارزشهای معادل فازی برای اولویتبندی ریسک در مراحل ساخت و بهرهبرداری به طور میانگین، به ترتیب، اعداد ۳۵۵ و ۱۲۹ را نشان داد. پیرو اجرای پیشنهادات اصلاحی، ارزشهای ریسک به دست آمده برای مرحله ساخت در حالت غیرفازی به عدد ۲۴۷ و در حالت فازی به ۲۵۵ تقلیل یافت، در حالی که برای مرحله بهرهبرداری در حالت غیرفازی به ۵۸ و در حالت فازی به ۸۴ کاهش یافت.